zondag 20 november 2011

Gamestorm


Voor de werkgroep innovatieversnelling ben ik als vervolg op het Rad van Belemmeringen bezig met het opzetten van een wiki en serious game rondom belemmeringen voor innovatie. Ter inspiratie bezocht ik woensdag 16 november de Gamestorm van het Buitenhuis. Een korte impressie:

De basis voor het effect van kennisdoorwerking is eeuwen geleden in het China door Confucius als volgt geformuleerd:

‘Tell me and I will forget.
Show me and I may remember
Involve me and I will understand.’


Deze observatie triggert om het element ‘involven’ te integreren in nieuwe inzichten ter bevordering van de (innovatieve) verandering; ofwel een gedragsverandering. Hiervoor bestaan verschillende middelen:
Gamification: game elementen toepassen in de werkelijkheid. Bijvoorbeeld stairway to ‘pianoheaven’ van de fun theory.
Serious gaming: simulatie van de werkelijkheid in een gesitueerde interactieve (leer)omgeving, waarbij mensen gemotiveerd worden tot ander gedrag of bewust worden van mogelijke effecten. Ten grondslag hieraan ligt een opdracht (doel) binnen een complex systeemmodel met verschillende onzekerheden. Bijvoorbeeld ‘The Great Flu’ over de evolutie van een griepvirus en daarmee het gevaar van een mogelijke pandemie.

Tijdens de gamestorm keken we naar verschillende maatschappelijke uitdagingen; van omgang met nieuwe systemen tot bewustwording bij de burger. Het doel was het oplossingsvermogen van de actoren door gebruik van serious gaming te vergroten. Verschillende concepten kwamen aan bod. Een app met een afvalrace, waarbij de duurzaamheidsmarge van je ingekochte producten wordt gescoord en beloond. Een voorverpakte appel in tray en plastic folio levert minder punten op dan losse appels. Daarnaast kun je dan via sociale media jouw score vergelijken met die van je vrienden of van de wereldwijde consumptie. Een totaal ander concept ging over kennisoverdracht van provincie naar gemeente in het kader van de decentralisatie: ‘jouw zorg, mijn zorg’. Een spel waarbij het doel voor de gemeente was om zo snel mogelijk de verschillende kennisdossiers over te nemen. Zowel de expliciete gedocumenteerde kennis als de impliciete kennis door praktijkbezoeken en netwerkdeling. Het doel van de provincie is het zo snel mogelijk gereed maken van alle gemeenten in de provincie en het spelen van de ‘puppetmaster’; uitschrijven van extra challenges voor bonuspunten. Een derde uitdaging: het bewustzijn creëren voor het belang van fietsen met licht. Terwijl er flink gebrainstormd werd over foto’s en flashmobs, ging mijn gedachte uit naar extra applicaties voor de cabriofiets.

Het lichtsjabloon om meer identiteit uit te stralen. In plaats van een diffuus licht, wijst het gekozen sjabloon je de weg. Voor kinderen valt er te denken aan dieren of tekenfilmfiguren. Voor volwassenen kan er gedacht worden aan merken van het bedrijf of als gadget voor het daten: een hartjessjabloon als je bezet bent en een poppetjessjabloon voor singles. Heel herkenbaar.

De fietskit waarbij licht, geluid, navigatie en energieopwekking wordt gecombineerd. Het is een afgeleide van de carkit, maar met meer functionaliteiten. Je bevestigd de houder aan het stuur. De houder is aangesloten op het dynamo en zorgt direct voor energietoevoer, waardoor de mobiele telefoon tegelijktijdig oplaadt als licht verspreidt (het probleem van geen voorlicht is dan opgelost). Daarnaast laat het schermpje de route zien en kunnen de luidsprekers zorgen voor muziek, wat veiliger is dan rijden met oordopjes.

Uiteindelijk zijn er voor de verschillende concepten functionele ontwerpen gemaakt. Compleet met titel, slogan, kenmerken, rollen, schetsen en waarom is deze game de moeite waard. Eén kostbaar advies voor mijn vervolgtraject: ‘keep it simple’. Start met het bouwen van je kapel in plaats van direct te denken in Gaudi kathedralen. Een hele uitdaging als je het over meer dan 50 belemmeringen hebt. De komende tijd zal ik het ervaren tijdens het vastleggen van het systeem en de workshops om het functioneel ontwerp aan te scherpen. De vorderingen zullen te volgen zijn op: http://www.snellerinnoveren.nl/

dinsdag 15 november 2011

Luilekkerland SPIJS

Ode aan de heerlijkheid

Cupcakes vliegen me om de oren.
Etalages vol opgebouwd met lekkernijen.
Gelukkige glimlachen bij workshop taart versieren.
High tea hier, oliebollen daar.
Ambachtelijke bonbon winkels.
Smakelijk smullen.
O gulzigheid, wat een beroep op je speekselklieren.



Maar ik wil meer...

Een echt luilekkerland: het deegwaar ambachtenparadijs. Of meer commercieel: we gaan een dagje naar SPIJS. Het is tijd voor een nieuwe ervaring. Tijd om de pretparken te innoveren.

Een reden waarom dierentuinen bezocht worden, is omdat men kinderen en volwassen kennis wil laten maken met de veelkleurigheid en diversiteit van het dierenrijk over alle continenten heen. Eenzelfde gedachtegoed zou er ook voor ambachten moeten zijn. Het Archeon en Open Luchtmuseum trachten oude ambachten terug op de kaart te zetten. Maar ik zou het dichter bij huis willen zoeken: de banketbakker. En ik zou het meer sexy willen: denk aan een mix van Charlie en de chocoladefabriek naar Tim Burton en de droomshow Snoepfabriek.



Lekker vies worden. Spetteren in een jambad, douchen onder een hagelslagstraal of zwemmen in het chocoladebad. Heerlijk. Of samen met het meel door slurven glijden en vallen in een grote bak banketbakkersroom. Marshmallow paintbal en slagroom scherpschieten. Geen virtuele spelletjes: gewoon wie kan er de meeste gebakjes verpakken, wie kan er het snelst een cupcake versieren, wie maakt er de langste deegrol. Je kunt het spelelement zelf verder uitbreiden door met levels te werken. Bij een eerste bezoek mag je slechts een beperkt gedeelte van SPIJS bezoeken. De ‘secret’ chambers kunnen pas ontsloten worden na een x aantal uur of overwinningen bij de basisvaardigheden: deeg kneden, eieren splitsen en slagroom spuiten. Ook kan het vermaak gecombineerd worden met het functionele: een carrousel die gelijk het beslag mixt of een achtbaan die kneedt. Ideaal ook voor curricula op scholen: praktijkervaring voor de leerlingen die kennis en vaardigheden kunnen overbrengen op de bezoekers.

Een locatie lijkt moet ook zo gevonden zijn met al die leegstand. Is het Land van Ooit nog vrij? Of anders kunnen we een oude leegstaande fabriek in het centrum herbestemmen. Geef het zijn oude waarde en dynamiek terug. Ik zie kansen voor de Menebafabriek in Rotterdam.

Wat betreft de keuringsdienst van waren: iedereen krijgt bij binnenkomst een blitse overall, die ze door het ontsluiten van secret chamber kunnen pimpen met insignes. Geen contact tussen de voedingsmiddelen en de bezoekers. De hygiëne is gewaarborgd.

SPIJS haalt de drempel weg van reserveren en minimale groepsgrote bij welbekende workshops. Het voegt een spelelement toe aan het pretparkconcept en zorgt voor een educatief uitje. Daarnaast voldoet het aan de behoefte van smullen en knoeien. SPIJS zorgt ervoor dat je er rijker vertrekt dan binnenkomt, door de gigantische kennisimpuls en heerlijke spijsjes voor mee naar huis.
Kortom, het deegwaar ambachtenparadijs SPIJS, heeft een hoog amusement gehalte, is educatief, sociaal en actief.

Projectontwikkelaars, ik zou zeggen, grijp je kans. Ik zal graag een abonnement nemen op SPIJS, dus de eerste klant is binnen.