Een geroemd voorbeeld zijn de budget flights, waar door diensteninnovatie een vlucht is uitgekleed tot de essentiële basisbehoefte van de dienst: van A naar B. Alle gemakken kosten extra geld. Het voldoet aan de opkomst van de expierence: wil je goedkoop ervaren? Dan heb je een vliegtuig waar je nauwelijks je benen kwijt kan, waar het nog muffig ruikt van de vorige passagiers en waar water 4 euro kost. Wil je luxe en privilege ervaren? Dan boek je de extra ruime stoelen en neem je een fast lane.
Ook op het gebied van de afhandeling van baggage heeft technologische innovatie zijn intrede gedaan. Hoe lang staat u nog op uw baggade te wachten op Schiphol? Vaak ligt mijn koffer al in de baggegehal voor ik er ben. Tijdens een studietrip naar Hong Kong in het HK Design Centre vergevorderde experimenten met RFID tags. Door een koffer met deze tag te labelen zal de transfer beter verlopen en zal een koffer niet geboard worden als de passagier nog niet aan boord is. Het einde van
‘Mr. Laat flying to Madrid, you are delaying the flight. We will proceed to offload your luggage’ komt in zicht.
Hoe zit het met uw gemoedsrust als u op het punt staat te vertrekken naar zon, zee en zand en het vliegtuig loopt vertraging op? Niet door externe factoren als noodweer, maar doordat het boarden choatisch verloopt. Zo vloog ik laatst met Iberia, waarbij de passagiers massaal besloten hadden te veel handbaggage mee te nemen. Als gevolg hiervan was de baggageruimte bij 50% passagiers als gevuld. Mensen liep heen en weer door het ruim opzoek naar een gaatje, waardoor het instappen van de andere 50% gehinderd werd. Uiteraard had het probleem deels te maken met gebrek aan controle, wat eigenlijk wel sympathiek is, want de
one piece only maatregel zorgt voor weinig vrienden. Een ander probleem was dat iedereen tegelijk ging boarden.
Men had de wachtruimte als een simulatie van het ruim kunnen bouwen, waarbij men dan snel per rij zou kunnen boarden. Dit vraagt echter óf om extra mankracht en dat is in strijd met low budget óf om een zelflerende massa die automatisch zo gaat zitten (maar die kans acht ik klein). Waar zou dan verandering in aangebracht kunnen worden? Vroeger, ja vroeger, stapte je gewoon in met behulp van een trap. Hierdoor konden beide deuren gebruikt worden, waardoor de doorstroom beter was. De slurf voorziet echter in gebruiksgemak voor minder valide en voor comfort. Waarom zit de slurf dan bij een deur vooraan? Kan een vliegtuig niet beter de zijdeuren aan beide kanten gebruiken voor boarden? Of nog futuristischer, kan het vliegtuig niet
horizontaal gesplit worden. De bovenkap wordt eraf gehaald, de simulatiezitplaatsen (inmiddels echte zitplaasten) worden met passagier en al geplaats en het dak klapt dicht. Dit biedt tevens voordelen mbt tot hygiene (het ruim is veel beter schoon te maken) en evacuatie (mensen hoeven niet naar 8 nooduitgangen, maar kunnen in geval van ramp er overal uit en mocht het vliegtuig te water gaan, dan zou je de bovenkant nog zo kunnen bouwen dat het afzonderlijk als boot dient). Deze deels architectonische en deels modulaire innovatie is een tikje irreël, maar fantasie en verbeelding kunnen de creativiteit voor innovatie stimuleren.
Meer in de nabije toekomst zie ik ruimte weggelegd voor business model innovatie. Een populaire aanbiedingsvorm is nu de unlimited hype waar je voor een vast bedrag per maand onbeperkt gebruik kunt maken (o.a. bij Pathe). Dit is fantastisch voor filmliefhebbers. Een nog veel meer voorkomende hobby/ interesse van mensen is reizen. Zou het niet geweldig zijn om onbeperkt te kunnen reizen? Ik zou met alle plezier een abonnement willen voor €60 per maand als ik daarvoor elke maand een andere Europese stad kan bezoeken. In januari strudel in Wenen, in februari naar de hot tubes van Budapest, in maart het eerste zonnetje in Alicante meepikken, in april genieten van de Praagse lente, in mei zalm eten in Oslo, in juni de witte nachten in Sint Petersburg, in juli biertje in Berlijn, in augustus flaneren over de boulevard d’aglais in Nice, in september vluchten voor de regen in Lissabon, in oktober naar de Parijse fashion week, in november naar de opera in Rome en de kerstmarkt in Londen in december. Klinkt waanzinnig! Het liedje liefs uit Londen is er niets bij. Echter, ik hoor de activisten al roepen: dit is niet milieuvriendelijk. Toevallig weet ik dat er verschillende vergevorderde experimenten plaatsvinden om vliegtuigen op biomassa en algen te laten vliegen. Deze natuurlijke brandstoffen nemen volgens mij al het bezwaar weg. Ik zou zeggen, kom maar op vliegsector: budget flights are getting boring. Ik zie al flytastic reclameleuzen en spotjes. Het mooiste kado in de wolken. Geef mij maar de Flywithmeto strippenkaart (voorkomen we ook gelijk dat dit woord niet uitsterft door de ov-chipkaart).
