Het binnenlopen van de Donner is voor mij elke keer weer een risico. Een risico voor mijn portemonnee, maar vooral voor mijn overvolle boekenkast. Met liefde glijden mijn ogen over de ruggen met titels. Vol affectie sla ik de kaft om en snelle mijn ogen naar een andere wereld. Los van de werkelijkheid. Vrij van zorgen.
De ontwikkelingen van Ereaders en Ipads maken mij onzeker. Ben ik conservatief omdat ik van boeken hou? Ik hou van de stugheid van het papier, van de kreukels die de pagina’s tijdens het lezen opdoet, van het gewicht op mijn schoot, van de aantekeningen die ik in de kantlijn kan maken voor ‘later’, van het geluid van achteruitbladeren en soms stiekem vooruit bladeren. Wat is de toekomt van het boek en het lezen?
Alles komt steeds meer samen. We live in the ‘connected’ world. Slechts 7 stappen ben je verwijderd van elk willekeurig persoon (lees hierover The Tipping Point van Malcom Gladwell). Maar ook producten raken steeds meer verbonden. Hieronder mijn visie op het toekomstige lezen:
Je slaat een boek open op de eerste pagina en duwt met je vingertoppen de kaft van het papier om het boek goed te openen. De warmte van je hand activeert de geïntegreerde sensoren, die direct contact zoeken met je pupil. Zo monitoren ze je focus, locatie op papier en leessnelheid. Je begint te lezen:
“Alvast een rood wijntje?”, klinkt het lief door de oordopjes van mijn telefoon. De zoete woorden stromen door mijn gehoorgang en komen steeds dichter bij mijn hersenen. Ze maken me week en wankel. Dronken van geluk, omdat ik zo bof. Al deze gevoelens onderdrukkend, want de liefde is een spel, antwoord ik kalm: “Ja, lekker. Ik ben er over 10 minuten.”
Er doemt, als een fata morgana, een straatbeeld op. Een hologram vormt de omgeving uit het boek om jou als lezer heen. Jij bent real-time in het boek. We lezen een aantal alinea’s verder:
De handen strijken door het haar met de illusie dat het zo beter komt te zitten. De deur zwaait open en de linkerstiletto stapt ferm over de drempel. De rechterstiletto aarzelt licht. Ga ik hier mee door? Is dit niet een stap te ver?
Je ogen lezen het woord ver en de ruimte wordt gevuld met het lied ‘the look of love’. Een deur slaat open en een nieuwe hologram van een knus café verschijnt. Als het gelezen gebaseerd is op het werkelijke leven, dan is de volgende stap dat je dit café zou kan toevoegen aan je favorieten. Als je in de desbetreffende stad loopt, geeft je telefoon (it’s all connected) een pop-up; u loopt nu voorbij het café uit het verhaal Harstocht, dat u gelezen heeft op 15 mei 2011. En wie weet, ooit, zou je je er gelijk naartoe kunnen teletransporteren en lees je verder op de echte locatie.
Kortom, film, muziek, locatie en boek worden geïntegreerd en vormen de nieuwe lezers-experience. Want draait het in service-innovation niet allemaal om ‘the experience’?[(neem het beroemde Starbucks voorbeeld].
Uiteraard ben ik niet de enige die hier over fantaseert. Ter inspiratie het volgende filmpje gepitched op TED. Ik presenteer u Mike Matas met A next-generation digital.
Ps, zou het niet fantastisch zijn als de windmolens in Mike’s Matas filmpje op zo’n manier ook energie zouden opleveren? Het kan dan ook als therapeutisch instrument voor kinderen gebuikt worden, die blaasoefening moeten doen en gelijk hun ipad zo weer opladen.
(Het volledige verhaal is hartstocht; een verhaal uit 2009 en is in de blog hieronder geplaatst)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten